26.3.09

la fotografía






¡Cómo me recuerda a ese día!
Caminando sin ti, solo,
recordando tu voz
y mirando tu rostro, para tomar la fotografía:
el río curvándose por detrás de las ramas,
el vaho expurgando las aguas oscuras,
fragmentos de sol como añicos de espejos esparcidos
a lo largo de la cuenca, y tú apoyándote
sobre el mapa de todos los lugares
que habíamos sido.


Stephen Spender (traducción a cargo de Viernes)


Imagen: "vista desde el Empire State, 18-3-09"


y una canción que puse una vez, esta vez en versión de Norah Jones:

22.3.09

dime, musa...


BIG APPLE


Desabrigada esquina
que contemplas la luz imaginaria
de las ventanas sucias, transeúnte
como el rizo amarillo
que mendiga el recuerdo,
cuéntame las historias
que habitan el polvo que te viste,
que no sé qué pensar de mi destino
bajo el nómada tacto de la prisa.



Viernes


Imagen: "Sky line visto desde Brooklyn", viernes 20 al atardecer


y una canción alegre "Here comes de sun", Beatles:


5.3.09

mais uma vez, hoteis


HOTEL




En el vestíbul buit, el finestral
té la pena dels arbres al capvespre
i un cansament de cotxes i de gent.
Penso que no ets amb mi i que això és Lisboa:
quan era jove hagués escrit
amb poca cosa més um poema d’amor.
Però els llums que s’encenen, el ventor,
el trànsit i la gent corrent a cegues
com sabent cap a on van, només m’evoquen
el difícil que ha estat la vida junts.
Cada un dels dos carrega aquesta pena
que ve de l’altre, i no sap que fer-ne.
L’amor potser és això. I engorar-te
en el vidre – més fosc cada vegada –
d’un hotel on no sé per què he vingut.
Potser només per estar lluny de tu.



Joan Margarit, Misteriosament feliç

Imagem: Largo do Chiado, Lisboa, Julho de 2008


e canção é da Mafalda Veiga, "Velho":


http://www.youtube.com/watch?v=qtEYzFuEYB8



1.3.09

central park coming


VILLANCICO EN CENTRAL PARK



Mañanas floridas
del frío invierno
recordad a mi niño
que duerme el hielo.
LOPE DE VEGA


Visitó la noche, copo a copo,
pluma a pluma,
lo que fue llama y oro,
cota de malla del guerrero otoño
y ahora es reino de la blancura.
¿Qué hago yo, profanando, pisando
tan fragilísimo paisaje?
Y arranco con mis manos
un puñado, un pichón de nieve,
y con amor, y con delicadeza y con ternura
lo acaricio, lo acuno, lo protejo.
Para que no llore de frío.



José Hierro, Cuaderno de Nueva York


Imagen: Snowy Central Park, by Joseph Chiang

and music by Loquillo, letra de Octavio Paz "Central Park":