SI HASTA EN EDÉN LAS COSAS HAN IDO MAL

Yo también entré por la salida de emergencia.

Yo también he sido un niño fuera de su madre.

Encontré encontré la araña donde construiré

el rincón de mi casa, ¡qué más da!

Y estoy loco de alegría por encontrarla.

Y estoy loco de tristeza, en general.

Posiblemente estando sentado en la cocina

mi labio grite por su cuenta algo inconcebible.

Me siento víctima de brujería, de soldadura obscena.

Hay un agujero en la escafandra, el batiscafo hace aguas.

He venido encerrado en un aullido que se aplaza

y así ando pensando en lo peor.

ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ ΠΗΓΑΝ ΣΤΡΑΒΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Μπήκα κι εγώ από την έξοδο κινδύνου.

Ήμουν κι εγώ ένα παιδί έξω απ’τη μάνα του.

Βρήκα βρήκα την αράχνη όπου θα χρίσω

τη γωνιά του σπιτιού μου, δε βαριέσαι.

Κι είμαι τρελός από χαρά που τη βρήκα.

Κι είμαι τρελός από λύπη, γενικότερα.

Πιθανόν εκεί που κάθομαι στην κουζίνα

το χείλι μου να τσιρίξει μόνο του κάτι αδιανόητο.

Νιώθω θύμα μαγγανείας, θύμα αισχρής οξυγονοκόλλησης.

Τρύπησε το σκάφανδρο, μπάζει το βαθυσκάφος.

Ήρθα κλεισμένος σε κραυγή που αναβάλλεται

κι έτσι πηγαίνω τα χειρότερα σκεπτόμενος.

Kostas Vrachnos. Encima del subsuelo. Trad. Juan Vicente Piqueras y el autor.

Imagen: Yannis Tsarouchis, Otoño

Música: Vangelis, Autumn